სვე

Ср. სსვე

(ლექსისაგან სუა ანუ სსუა) რაჲცაღა ღმერთმან კაცთათჳს განსახღურა სხუად, ანუ არა სხუად წინათვე თჳთოეულისათჳს ჩუენისა. კუალად სვე არს რომელიმე საჭიროება ნივთთა სოფელსა ამას შინა (მეტაჶ. ბაუმ., § 146 და შემდგომი; ვეფხისტ. 947), судьба, рок, გინა სვე არს ძალი მაიძულებელი აღსრულებად საქმისა რისამე (ნემეს. 24 და შემდგომი).